WAUW! Een bijzondere start van de vakantie. Op mijn eerste vakantiedag ontving ik het diploma crisis coördinator zorg met een bijbehorend officieel speldje! Dat doet me terugdenken aan lang lang geleden op de HBO-V – mijn verpleegkundige opleiding – waar ik bij het slagen ook een speldje in ontvangst mocht nemen. Dus een superleuke verrassing als afsluiting van een bijzonder jaar waarin ik de CCZ opleiding (crisis coördinator zorg) mocht volgen bij Parcival. Overigens echt een opleiding om aan te bevelen (blog hierover volgt later 🙂 Want het is nu vakantie, dus tijd om mijn prachtige werk heel even los te laten, zodat ik straks bruin getint, opgeladen, fris en fruitig weer een vol jaar aan de slag kan gaan.
Maarja het bloed kruipt toch waar het niet gaan kan, want in wezen is de vakantie natuurlijk één grote crisis! Ik hoorde afgelopen week nog een psycholoog op de radio die het zelfs sterk afraadde om op vakantie te gaan, stress factor nr 1. Ik snap dat wel, dus misschien moet ik dit jaar mijn geleerde skills als crisiscoördinator vol inzetten. Het begint allemaal bij preventie uiteraard, het bijstellen van de verwachtingen, want die zijn veel te rooskleurig! Dat komt mede omdat je op Facebook alleen maar mooi weer foto’s ziet van mensen die fantastische vakanties hebben. En nee het ligt niet aan de sociale media, de ansichtkaarten van eerder waren geen haar beter, ooit een donderbui op zo’n kaartje gezien? Of ruziënde mensen die een tent aan het opzetten zijn, een mega jeukbult van de muggen of een volledig verlepte blonde vrouw die op apegapen ligt omdat het 35 graden is? Wat je wel ziet zijn vaak prachtige vrouwen met een perfecte maat in bikini. Op de ansichten zijn vooral hun -nog wel- volledige stevige derrières zonder striae goed zichtbaar. En dat met een achtergrond van witte stranden, blauwe zee en wuivende palmen, een schril contrast met de werkelijkheid.
Nooit zien we foto’s van dat geweldige overnachting hotel aan de rand van de snelweg gelegen aan dat pittoreske industrieterrein. Met zo’n douche waar je in bad staat je weet wel. Ik begrijp nooit hoe andere mensen dat doen. De douchekop hangt in die Franse hotels zo belachelijk laag, dat haarwassen een volledige work-out vergt. Als ik me eindelijk in een onmogelijke bocht heb kunnen wringen, ontdek ik dat ik nét niet bij de shampoo kan. Want voorbereid als ik ben heb ik natuurlijk wel mijn eigen shampoo meegenomen, ik neem geen enkel risico. Zo’n leuk miniflesje, je kent het wel ideaal! Alleen het vullen is altijd een beetje een geklieder, vooral de crèmespoeling is een uitdaging. Maar uiteindelijk was het thuis gelukt ze te vullen, zelfs met op-klikkend doseerdopje. Enfin ik kon er dus nét niet bij, bij het strekken naar de shampoo lag ik bijna in volledige spagaat in het bad. Maar wel met resultaat, een mooie blauwe plek als aandenken en de shampoo in handen. Nu snel opschieten want de riante douche begon al bijna in een sauna te veranderen. Bij het gehaast uitschenken van de shampoo, schoot het doseerdopje tot overmaat van ramp ook nog los en lag de shampoo voorraad van 10 dagen op mijn hoofd. Mijn haar is nog nooit zo schoon geweest, yes de vakantie is begonnen, het is crisis!
Telefoon vakantieblog deel 1.
Deze blog is getypt op mijn telefoon, dus vergeef me eventuele typefouten.
