Home

Hoe lang de vakantie bij aanvang ook lijkt, het moment van naar huis gaan komt voor de meeste mensen te vroeg. Ik val niet onder de meeste mensen wat dat betreft. Want als het moment daar is vind ik het ook altijd prima om weer naar huis te gaan. Ik kan echt blij worden als ik de laatste paar dagen zo nu en dan alvast iets stiekem kan opbergen wat niet meer nodig is op de camping. Het zijn de eerste stapjes van weer naar huis gaan. 

Natuurlijk neem ik wel de nodige voorzorg maatregelen, want ik wil niet fungeren als leedvermaak voor de buren. Wie kent het niet, lekker onderuit gezakt in je ligstoel de inpakkende buren gadeslaan. De heenreis past alles nog wel in de auto, alles is immers zorgvuldig ingepakt en netjes gevouwen in de bijpassende hoesjes. Maar eenmaal uitgepakt en gebruikt krijgt de gemiddelde kampeerder de hele zooi er nooit meer in-gefrommeld. Als het dan ook nog bloed heet is, dan de voorstelling compleet. Als ze wegrijden zie je de kindergezichtjes vaak geplet tegen het raam en de vrouw zit met haar benen in de nek vanwege alle zooi die voor de bijrijdersstoel moet staan. 

Maar ik ben inmiddels wijzer 😉 We gaan inpakken als iedereen nog slaapt dus de wekker gezet om 06.00 uur. Achteraf het beste besluit ooit want bij het afgaan van de wekker was het al 26 graden! Dus als de sodemieter inklappen die handel. Na een leven lang kampeer ervaring gaat dat inmiddels ook zonder donder en geweld. Om 07.30 uur rijden we geruisloos van de camping, de buren schrikken zich straks rot als de kampeerplek naast hun opeens leeg is. Nog wel even langs het bakkertje uiteraard voor de proviand onderweg. Want de pitstoppen zijn enkel alleen voor het tanken, we gaan voor de beste tijd ooit! Ook m.b.t  temperatuur gaan we voor records, om 09.00 uur klok ik al 30 graden.

Bij het naderen van Lyon zoek ik contact met de pitstraat-ANWB Europa- en vraag via Twitter om race advies voor circuit Lyon. We krijgen het advies om de rondweg te pakken, dus belangrijk om de bochten goed aan te snijden zodat de vouwwagen de APEX –ideale lijn- pakt. Het gaat voorspoedig.  We wisselen regelmatig van coureur en voor we er erg in hebben verlaten we Frankrijk. SHIT! We hebben het laatste Franse tankstation gemist! Na een traumatische ervaring in Luxemburg  jaren geleden, vermijden we het groothertogdom al jaren. Maar na de misser in Frankrijk kunnen we niet anders. Op goed geluk rijden we tankstation Berchem op met de volgende strategie: “as ’t drok is scheur’n we door naar de volgende’.  Maar er is geen ontkomen aan, we zijn een fuik ingereden, we staan 10 rijden dik muurvast op het benzine station. Er blijkt iets mis met het elektronische systeem van het afrekenen. 

Nadat ik het stoom even in mijn oren voel opborrelen besluit ik niet te gaan koken, heeft geen enkele zin. We staan al 20 minuten volledig stil, gewoon kalm blijven en zo maar een ijsje kopen. Dan ineens lijkt de auto van onze voorganger achter uit te rollen TOET TOET. Maar het helpt niet de auto rolt/rijdt nog steeds achteruit. TOETTOETERDETOEETTTTTTT en dan is het KLABATSE! BOEM, KRAK! Ik stap uit en door de adrenaline volgt een niet geheel zachtzinnige zeer hoorbare verbale uiting. De Belgische dame stapt ook uit en zegt een beetje versuft: “Heb ik u aangereden? “. Nou wat dacht u zelf? Dat onze auto’s aan het knuffelen zijn? Als de vrouw het zich eindelijk realiseert volgen oprechte excuses. ‘Hoorde u ons niet toeteren???’. Alle mensen om ons heen hadden het zien gebeuren, de gehele parkeerplaats had ons getoeter gehoord.  De vrouw was zo in gedachten geweest, dat ze niks vernomen of gehoord had. Pas toen haar auto de onze raakte had ze iets in de gaten. Haar man was even naar het toilet en komt even later zeer verbaast aanlopen. Ik hoor hem bijna denken: “Laat ik haar 5 minuten alleen …”.

Na de eerste schrik en een snelle scan van de schade kan ik er om lachen, het is maar blik. Van coureurs veranderen we in monteurs. Er volgt een spoedreparatie en dankzij de -onmisbare  tide-rip’s en duct-tape- kunnen we in ieder geval verder rijden.  Omstanders bieden massaal een pen aan als ik die door alle stress even niet kan vinden voor het invullen van het schadeformulier en het uitwisselen van onze gegevens. Een groot voordeel aan dit alles, het kost ons in ieder geval géén extra tijd, want nadat alles is afgehandeld staan we nog steeds met elkaar in de rij om te kunnen tanken. Uiteindelijk rijden we na 1.5 uur de weg weer op, rechtstreeks de file in…heerlijk toch vakantie!

Deel 2 TOETTOETERDETOET volgt

Nb Dit is vakantie blog deel 11 . Deze blogs zijn getikt op mijn telefoon, dus vergeef me de tik- en andere foutjes.

De vakantieblog zijn te lezen op: www.biancahabing.nl

Vakantie blog 1 Vakantiecrisis

Vakantie crisis

Vakantie blog 2 Inpakstress

Inpakstress

Vakantie blog 3 Route Soleil

Route du Soleil

Vakantie blog 4 Waar zijn de echte mannen gebleven

Vakantie blog 5 Vakantie fitness

Vakantie fitness

Vakantie blog 6: Une enormes knal

Une enormes knal!

Vakantie blog 7: Skottelbraai=man

Skottelbraai=man

Vakantie blog 8: Uitzending gemist: Zomergasten.

Uitzending gemist: Zomergasten

Vakantieblog 9: Rode vlag

Vakantie blog 10: Zwarte  vlag