Gezellig op de route soleil deel 2
Nog 100 km dan zijn we bij het hotel. Ik begin op gang te komen. Altijd even weer wennen, de meest ideale cruisesnelheid vinden om de berg op te komen zonder dat het toerental onder de 3000 zakt. Want onder geen beding onder de 100 km de berg op. Het liefste knal ik met 125 km omhoog, dan houd ik het net op 117 km als het moeilijk begint te worden. Ik moet natuurlijk wel wat trekkracht overhouden als ik links langszij wil. Kansloos zie ik de macho man in sportauto naast mij. U kent ze wel, iets ouder type, polootje en ’n Chanel wiefie ernaast. Jullie begrijpen, ik zet de combinatie op de linkerbaan en met op het juiste moment schakelen kom ik ernaast en kan ik inhalen. Ik heb het hier al eens vaker geschreven, wat ben je toch n soep’n brij bek, als je ingehaald wordt in je witte Porsche door een blonde vrouw in een grijze citroen MET vouwwagen.
Grinnikend en voldaan rij ik de laatste kilometers weg, nog één keer wisselen van stuur en dan zijn we bij het hotel en zitten de eerste 800 km erop. In het pittoreske Dijon wacht ons pal naast de route soleil een aller schattigst hotelletje.
Aangenaam verraste door de moderne blauwe lift stappen we vol goede moed de hotel kamers binnen. Airco en wifi gratuis, stond er op een groot bord langs de weg, wat een feest. Maar de vreugde veranderd acuut in chagrijn als van 1 kamer de airco het niet doet. En geen streepje wifi te bekennen, dus het blonde wifie komt het stoom oet de oren. Op weg naar de receptie maar dan komt alles dan toch nog goed, ik lach als ik de eerder ingehaalde witte Porsche zie.
Eenmaal op het terras en bekomen van de ergernis zie ik de ene na de andere Porsche binnen rijden. Shit denk ik, hij heeft zijn vriendjes opgehaald, ze komen wraak nemen. Maar gelukkig blijkt al snel de verklaring waarom ik zoveel dure bolides inhaalde, één of ander toertocht. Als ze op het terras zitten met allemaal ’t zelfde raceteam polootje aan zie ik ze kijken naar de perfect ingeparkeerde citroen met vouwwagen 😉