Home

20131110-163557.jpg

Een paar weken geleden fietste ik op een prachtige zondag morgen heerlijk in het zonnetje in het bos. De geur van de herfst op de koop toenemend, het kan nu eenmaal niet altijd voorjaar zijn. Ik fietste alsof ik geraakt was door het licht, maar bijna wegzwevend kwam ik plots weer terug in de realiteit toen ik het eerste ANWB echtpaar tegenkwam. Zij kordaat stappend in korte broek met bergschoenen, compleet met zonneklep in het haar. Zo’n vrouw waar altijd een Jan Lul achteraan loopt met rugtas, corduroy broek en natuurlijk een Human Nature Jack.

Ik voelde de eerste ergernis opkomen, kalm blijven, wind je niet op, dit kun je aan dacht ik, het is tenminste geen Nordic Walking. Ik trap intussen door over de parkeerplaats bij ’t Hemelriekje, klaar om de strijd aan te gaan met de plaatselijke “berg”. Maar de adem ontneemt me bijna als ik in de sprint op weg naar de beklimming het prototype gezin zie lopen, volledige gestyled voor een wandeling in net bos. Ik heb altijd medelijden met die kinderen, die verplicht in de weekenden moeten zorgen voor Quality time met hun ouders. “Pas op, anders word je vies”, hoor ik nog net als ik langs broes. Van pure ergernis trap ik vervolgens in één beweging de berg op, wat een trut, hoezo mogen ze niet vies worden? Waarvoor ben je dan in het bos? Blijf alsjeblieft dan thuis in je gebreide roomwitte-kabeltrui in je Riviera Maison interieur.

Een week later ben ik stiekem een beetje blij dat het slecht weer is, dat betekent geen vaak auto’s met Twinnyload’s op pad. Vol opperste concentratie, manoeuvrerend in de blubber val ik zo’n beetje van de fietse af van schrik. Mijn roze geveterde gympen zakken diep weg in de slurpende modder. Terwijl ik aan het worstelen ben om niet ten prooi te vallen aan de zuigende aarde onder mij word ik voorbij geraast door de groep fietsende wild schreeuwende testosteron trappers die iets te veel naar de “pas op chicky” reclame van Amstels Radler hebben gekeken. Ze hebben nog meer aandacht besteedt aan de styling dan de glossy “Linda” moeder van de week daarvoor. De outfits tot in de details op elkaar afgestemd, het shirt, de schoenen, de helm en zelfs de handschoenen in kleur… en en hoesjes om de schoenen tegen vies worden en de kou, OMG de “Buckler Lul” is terug van weggeweest, dacht ik.

Vanmorgen ging ik wederom op de pedalen, het bos in, heerlijk genieten en me doodergeren aan iedereen om me heen…

20131110-163549.jpg

20131110-163513.jpg

20131110-163540.jpg