Home

Je hebt kleine problemen in de wereld, grote problemen en je hebt rampen. Als crisis coördinator (in opleiding) leer ik daarop voorbereid te zijn ik mijn werk. Maar op dit moment moet ik de inmiddels aangeleerde skills volop privé inzetten. Ik overweeg zelfs mijn eindscriptie over deze crisis te laten gaan.

Want ik heb een groot probleem, wat  mijn “bedrijfscontinuiteitsmanagement” in gevaar brengt. Ik ben namelijk bijna door mijn voorraad panty’s heen. Ik hoor u denken: “dan koop je toch gewoon nieuwe?” Maar dat is nou net het probleem, ik kocht mijn panty’s altijd bij de V & D.

Panty stress
Nou heb ik mijn hele leven al gedoe met panty’s. Jarenlang was de afkeer zo groot dat ik alleen nog maar broeken droeg. Want niets zo erg als een panty die nét niet past. Het kruis wat nét te laag hangt, door te kort aan beenlengte van de kous, waardoor je gedwongen wordt te lopen als een pinguïn, omdat je anders een mega ladder riskeert. Ook voel je bij iedere stap de drang om de panty te gaan ophijsen. Even snel in een onbewaakt ogenblik probeerde ik dan toch wat extra beenlengte los te rukken. Menigmaal resulteerde dit in het volkomen afscheuren van de kous. Waarop ik dan, zwaar binnensmonds mopperend, het toilet in dook, om daar een nieuwe strijd te beginnen met reserve panty nummer twee, die altijd in de tas zat.

Hijsen en ropp’n
Of de panty was te groot. Dan had ik niet eens een BH nodig, de panty ondersteunde dan mijn hele lijf tot onder mijn oksels. Ook dan de neiging om continu te lopen hijsen en roppen, terwijl ik ondertussen me verbijtend, zo elegant mogelijk probeerde te bewegen in rokje en ge-kousde voet.

Het gevecht met de slecht zittende panty liep zo uit de hand dat ik een fobie ontwikkelde en nog zelden gerokt door het leven ging in de koudere periodes van het jaar. Ik hing de vlag uit als het mooi weer werd en mijn benen eindelijk bruin genoeg waren om weer ’n jurkje te kunnen verdragen.

Legging?
Dus lang leve de legging toen deze in de mode kwam. Niet langer een probleem met mijn maat 42 teen die vaak dwars door de panty heen stak. Maar langzaam bereikte ik een leeftijd waarop de legging niet meer voordelig werkte in de aanblik van mijn benen. De werking van sterkere elasticiteit werd meer en meer nodig. Dus ik ging vol goede moet op pad voor een nieuw poging om de panty te herintroduceren. Ik vergeet het nooit weer. Ik vertelde over mijn worsteling aan de verkoopster van de V & D. “Ik hoor het al, je moet gewoon deze hebben”.  Hun eigen merk, niet te duur, juiste lengte, niet kriebelend en onverwoestbaar, vertelde ze.

Ramp
Ze had gelijk, ik hoorde viool muziek in mijn hoofd toen ik ze aantrok. “Eindelijk”, dacht ik. Dus ik kocht direct groot in toen ik hoorde van de financiële problemen bij de winkelketen. Hopelijk hielp de verhoogde omzet van de beenmode afdeling om het faillissement af te wenden. Maar helaas ondanks inzetten van mijn bijdrage aan het crisis beleidsteam lukte het niet deze crisis te bedwingen, te veel externe onvoorziene factoren.

Crisiscommunicatie
Natuurlijk begon ik direct met het zoeken naar een vervangende leverancier. Maar na een la vol met teleurstellende proefmodellen is mijn enige redmiddel is crisiscommunicatie!

Dus HELP? Wie weet welke leverancier de panty’s leverde aan het huismerk van V en D? Graag 40 denier, opaque, donderblauw en zwart, maat: precies passend …

pantystress