Mopper kerst

Ik ben er altijd mee in gevecht, de kerst. Ik hou van de kneuterigheid, de versiering kan me niet kitsch genoeg zijn. Zo’n boom in huis, laat me altijd zuchten, weg is de ruimte. Maar aan de nadere kant, de meiden hebben gelijk, hij kan niet groot genoeg zijn. Kaarsjes aan (wel veilig natuurlijk, sorry die tic zit er gewoon in bij vakidioten zoals ik), kerststerren, kerstservies, ik kan er van genieten.

Maar hoorde ik vanmorgen toch dat het daar niet om gaat? Het gaat om bezinning, datgene wat ons bindt. Het gaat niet om het eten blijkt, maar waarom dan die gekte in de supermarkten? Kerst is gewoon één grote marktwerking, maar de vraag is of dat erg is gezien de iets mindere financiële tijden op dit moment. Wat ik wel erg vind is dat velen doen alsof kerst de mooiste dagen van het jaar zijn.

Geloof me, de mensen die op dit moment opgenomen zijn in een ziekenhuis denken daar anders over. Of zij die rouwen om hun dierbaren. Of zij in een oorlogsgebied, waar ze even 2 dagen stoppen met schieten, nu wel. Een volle kerk, alleen op kerstavond, ik kan er niet tegen. Voor velen zijn de feestdagen helemaal niet leuk. Ik herinner me de kerst als kind nog, één dag bij pake, de andere dag bij opa en oma. Eenmaal groot nam ik me voor, dat gaat niet weer gebeuren, hoe sneu wellicht ook voor de opa ’s en oma ’s van nu. Maar ze begrijpen het juist als geen ander, hebben begrip hoe ik in elkaar steek.

Stop mensen in een harnas van tradities en ze ontploffen vanzelf. Familieruzies, met kerst komen ze vele malen vaker voor dan normaal. Iedereen loopt op kerstballen, bang ze te breken. Ik herinner me nog mijn Pake die zijn de mond verbrandde bij de fondue. Zijn binnenmondse gemopper over dat eindeloze gewacht voor ’n stukkie vlees. Hij had natuurlijk niet het geduld erop te wachten totdat dat miezerige stukje vlees was afgekoeld. Of mijn oma die de hele dag zenuwachtig haar best deed mijn hevig mopperende opa te verbloemen. Ik zal het gemopper wel van hun geërfd hebben.

Maar desondanks heb ik wel iets met deze dagen, als is het maar dat ik me heerlijk kan ergeren. Ik keek tien minuten naar het programma Business Class op deze kerstochtend en ik explodeerde al zowat. Man man, zo’n geruite zemelbroek die staat te zemelen over wijn, dat Chileense wijn zijn favoriet is. Nou ik zou zeggen, pak je koffers, goede reis. Om vervolgens na belegging tips te eindigen met pastor Antoine Bodar. Die ons mededeelt dat we geestelijk rijk zijn. Ja ja, dat is heel fijn, maar daar heeft nog nooit iemand een keutel van kunnen draaien.

Gelukkig heeft mijn familie inmiddels begrip voor mijn soms ietwat mopperige gedrag en kwamen ze gewoon allemaal bij ons de kerst vieren.

Heerlijk morgen nog een dag…