Home

Eenmaal op de terugweg ben ik eigenlijk best ontspannen. Ik erger me niet godsgruwelijk meer aan alles en iedereen om me heen. Maar er zijn grenzen natuurlijk. Mensen die op de kampeerplaats op de Route Soleil de stoelen uit de caravan halen en rustig gaan koffie drinken. Helemaal als ze me aankijken met zo’n “wij maken ons niet druk blik”. Nou ik maak me wel lekker druk, ik wil noar hoes! Iedere minuut onnodige op de parkeerplaats ervaar ik gewoon als een straf penalty voor een slecht uitgevoerde pitstop. Ooit Max Verstappen zien uitstappen om ff een bakkie te doen? Daarom zet ik als coureur en bijrijder alle middelen in voor een goede klassering.

Dus als ik zie dat er net een touringcar stopt en er rijen Japanse dames bij de toiletten staan. Dan stap ik gewoon binnen bij de heren. De tijdwinst maakt de gene weer geheel goed en ach die blikken van de heren die soms kijken als aangeschoten wild zijn ook wel weer vermakelijk.

Ik vraag me overigens ook af wat al die campers doen op de Route Soleil? Ga gewoon lekker genieten van de pittoreske dorpjes op de B wegen. Gewoon een kwestie van het ABC leren. Auto’s op de A wegen De B wegen zijn voor de C, de Campers dus, en overige voertuigen Dat geldt dus ook voor de Dacia Logan en Duster, ga alsjeblieft ergens anders de wegen lopen swifferen. (En nee dat geldt niet voor een Citroen die mag op een A-weg, het is een ‘l Automobile 😉

Tot slot, tja de aanblik van die nekkussens blijft bloeddrukverhogend werken bij mij. Ik denk dan, mens je komt terug van vakantie, je bent nu toch uitgerust en je kunt dan toch wel minimaal je kop gewoon even rechtop houden? Ook gezellig voor de chauffeur dat gesnurk naast hem. Doe anders iets nuttigs en tik een blogje ofzo.

Bijvoorbeeld over een blond wicht, vandaag met vlecht, die zich gedurende 1440 kilometer verbaast en zich met enige regelmaat heel soms een klein beetje ergert. Hoe ze vol schrik de passerende caravans bekijkt die vol zijn geplakt met stickers van alle plaatsen die ze ooit hebben aangedaan.

Mijn god, nooit geweten dat dit moest? Onze klapkar gaat geheel sticker-loos door het leven, de stumper. Ik zal snel de camping bellen of ze me er twaalf stickers willen toesturen, pleur ik die er snel op, horen we er weer bij 🙂

Nb dank aan de boeren voor het vrijlaten van de Franse en Belgische wegeb.

Deel 7 van de route soleil en camping blog

(Dit blogje is in de auto op de telefoon getikt, even over de foutjes heen lezen dus )

IMG_7794.JPG

One thought on “Le route noar hoes

Reacties zijn gesloten.