Man man het lijkt wel of er 15 miljoen rugexperts in Nederland wonen. Nog nooit zoveel goedbedoelde adviezen gekregen sinds mijn rug besloot een extra hindernis te veroorzaken in mijn dagelijks leven. Tips uiteenlopend van een Chinees met kleine voetjes over mijn rug laten lopen, tot kraken met de grootst mogelijk brute krachten. Van oefeningen waar Epke Zonderland het nog moeilijk mee zou hebben, tot het advies vooral niet mijn bed uit te komen. Van waterbed tot spijkerbed, van wel fietsen, tot vooral niet fietsen! “Acupunctuur al geprobeerd? “, zei iemand heel serieus. Nadat degene een kleine frons zag verschijnen in mijn gezichtsuitdrukking bleef verder advies goddank achterwege. Maar het kan altijd erger, “al gedacht aan superfoods?”. Dat zijn nu echt de adviezen van de crème de la crème, alsof ik nu al niet dichtgroei door de inactiviteit, vergeleken bij mijn anders ‘nooit zittende gat.’
Mijn omgeving wil heel goed bedoelt dat ik het vooral rustig aan doe. Ik krijg kwaaie blikken als ik aankom met ’n snoeischaar. Huh, Ik ben toch niet plots volledig arbeidsongeschikt geworden toch? Ik kan best wat knippen op sta hoogte vind ik, al is het maar één takje. Zie je straks mooi aan de opeenvolgende bloei het verloop van mijn rugklachten.
De kleur blauw zou helend werken, tips over warmte, kou, masseren, wollen borstroken, hete stenen, yoga het gaat maar door. “Je legt je benen tegen de deur aan en gaat liggen op de grond, dan werk je langzaam naar de deur toe, zodat alleen je schouders op de grond blijven. De tegengestelde zwaartekracht drukt dan de hernia terug”. En dat zonder blikken of blozen hé. Ik antwoordde: “Ik heb net een paar ringen laten installeren en hang nu drie maal daags als een vogelnestje in de slaapkamer en ik tjilp en tweet mijn hernia eruit…”
Heel misschien hè, het is maar een rare gedachten kronkel van mijn blonde verstand heeft het misschien gewoon even tijd nodig. Mijn ingenieuze lijf is in een paar weken van volledige uitschakeling in de parkeerstand met een doof been al weer opgeklommen naar de eerste versnelling. Kwestie van de koppeling rustig op laten komen. Gisteren ging ik te snel naar de 2, de oliedruk was daar nog niet op voorbereid dus moest ik vandaag noodgedwongen weer even pauzeren in de vrij…
Hoewel ik liever had gehoord dat ik niets mankeerde was het toch goed te horen dat de neuroloog afgelopen week de diagnose hernia bevestigde, dat geeft duidelijkheid. Want volgens omstanders kon het zo maar eens zijn dat mijn energiebanen uit balans waren. Ik heb maar niet gereageerd..
Het deed me helemaal goed te horen dat de specialist het volledig eens was met de door mij inmiddels ingeslagen weg. Gewoon rustig door met schakelen, met wat kleine aanpassingen. Dan komt de rug er hopelijk zonder operatief ingrijpen vanzelf weer achteraan als die weer normaal kan accelereren.
Ai au! Valt niet mee als je zo’n bezig bijtje bent en je moet dan terugschakelen als je een rug hebt met een slecht humeur. Ik weet er alles van want ik kamp met een knie die ontzettend uit zijn hum is. En hoe ik hem ook liefdevol toespreek nog steeds niet vrolijk wil worden. Teneinde raad ging ik toch maar even langs een vriendin die arts is en daarnaast aan acupunctuur doet. En wat de fysio en de pijnstillers niet voor elkaar kregen deden haar naalden in mijn knie wel, want ik ben nu al 24 uur nagenoeg pijnvrij. En dat is dan weer goed voor mijn humeur. De drogist gaat zijn omzet aan paracetamol en ibuprofen op deze manier niet halen deze week. 🙂
En net als jij sta ik doorgaans heel sceptisch tegenover deze kwakzalverij. (hoop maar dat mijn vriendin dit niet leest!)
Ik wens je sterkte en hoop dat je gauw weer alles kunt, want als ik je blog zo lees dan heb jij je portie wel gehad met allerlei medisch gedoe! Liefs Corrie