Home

20130717-115014.jpg

Weet u wat erger is dan Mrs Fleece en Mr Jack? Het echtpaar hempie, ze waren massaal aanwezig gedurende de Oostermoer week in ons dorp. In de auto’s die de lichtroute reden zag ik de wit gehemde “Onslows” zitten. Ook fietsend kwamen ze voorbij. Mannen in hempies en intussen sokken in de sandalen. Het zijn goede weken voor Hans Anders want geheid dat mijn ogen schade hebben oplopen van al dat geweld. Maar de nekslag voor mijn zicht waren de wandelaars die afkwamen op de wandeltochten in de Oostermoerweek. Bloed fanatiek stonden ze om 08.00 uur al klaar met hun rugzak strak om. Iedere gene over welk aanblik die strak aangesnoerde bandjes om ’t lief oplevert zijn ze al voorbij. Maar met hun proviand zijn ze wel mooi op iedere noodsituatie in de Drentse Bush voorbereid. Kaki short en de bergschoenen maken de outfit compleet. Nee de Hondsrug is ook een zware berg te beklimmen, ik snap dat wel. Wild zwaaiend met de armen, bijna snelwandelend haasten ze zich over de route. Een gemiddeld echtpaar loopt zeker 10 meter uit elkaar. Zij loopt altijd voorop, ook als er met enige regelmaat een zij achter aan loopt. Maar het blijven altijd de vrouw hennetjes die venijnig pikkend met de stokken en kin in de wind de leiding op zich nemen.

Onze burgemeester Eric van Oosterhout zou deze mensen eigenlijk tegen zichzelf moeten beschermen. Maar ja daar is hij natuurlijk veel te aardig voor, hij gaat letterlijk op de knieën voor zijn bevolking. Met recht kreeg hij een mooi eerbetoon door de plaatselijke Carnavals Vereniging door middel van een prachtige praalwagen.

Wij woonden afgelopen week tijdelijk in China. Groot compliment aan zij die aan de oosterse kar trokken in onze buurt en in ’t dorp. Het gaat uiteindelijk niet om het resultaat (al waren onze prijzen wel dik verdiend ;- ) Het gaat om het samen doen. Een biertje drinken met hij/zij die je normaal nooit spreekt. Kennis maken met die nieuwe bewoners. Het enige gevaar is als er zich te veel kapiteins buigen over het creatieve proces, daarom is de timing van 10 jaar misschien wel goed, dan blijft het ook gezellig. Al is zo’n 10 jaarlijks festijn wel confronterend, omdat de herinnering van een decennium terug nog zo vers lijkt. Nog erger wellicht dat ik ga nadenken en de schrik mij om het hart slaat, over 10 jaar dan…

Maar ach ook al ben ik dan 10 jaar ouder en kan ook ik dan eigelijk niet meer in een hemdje. Gezien de verwoestende werking van de zwaartekracht op bepaalde uitstekende lichaamsdelen, ik hoop het wel mee te maken. Want ik besef steeds meer dat ouder worden geen vanzelfsprekendheid is. Het maakt me soms onrustig te beseffen dat het steeds meer gaat om de kwaliteit in plaats van de kwantiteit. Ik hoop dat ik over 10 jaar bij het volgende Oostermoerfeest tegen mezelf kan zeggen: “wicht, ’t kun minder”.

Nb dit is een op de telefoon getikt blogje, excuses voor eventuele tik en spelfouten 🙂

20130717-115048.jpg

20130717-115219.jpg

20130717-130119.jpg