Dat is vaak de manier waarop ik naar wereld om mij heen probeer te kijken. Soms lukt dat, soms niet. Al blijft het lastig typen, met mijn hand in eigen boezem, maar dit terzijde.
Ergeren, wie kent het niet, gezien mijn geboren achternaam en haarkleur erger ik mij met enige regelmaat blond en blauw. Maar ik leer onderhand van mijn eigen boosheid, ik weet dat ik dingen ga roepen waar ik later spijt van krijg.
Zo kwam het stoom me uit de oren toen een vader met zijn zoon aanbelde. Ik zag al wat ze kwamen doen toen ik hele families door de straat zal lopen, dames gerokt en de mannen met tas. Wil jij open doen, ik kan geloof ik niet beleefd zijn aan de deur”. Bovendien ik heb de neiging om tegen de jongen te zeggen: ” je mag hier wel even blijven hoor, dan kunnen je ouders in alle rust hun Jehova geloof aan de deuren prediken.” We leven in een vrij land, maar lang niet iedereen heeft een eigen keus en dat maakt me boos.
Het maakt me ook boos dat 450.000 euro wordt uitgegeven, met als doel om zorgverleners iets duidelijk te maken? Nou ja één ding is enkele mensen binnen het KWF gelukt, ze hebben aandacht, alleen niet op de juiste manier en voor de juiste mensen. Het wordt tijd dat de betrokken aan zet komen. Want het mag duidelijk zijn, onderzoek is in ons aller belang. Ik zie helaas de perfecte oplossing nog niet, maar de manier waarop we tot nu toe aandacht voor preventie en medisch onderzoek financieren moet anders. Het gaat fout zodra mensen iets recht gaan praten wat gewoon krom is. Soms maak je een fout, erken het dan gewoon en leer ervan.
Artsen, medisch personeel, onderzoekers, patiënten en dus ook jij en ik hebben een rol. De giften voor de goede doelen lopen hard terug door een gebrek aan vertrouwen, “Komt mijn gift wel goed terecht?” Of is het een goed excuus om zonder schuldgevoel gewoon niets meer te geven?
Ik denk dat de huidige actie van RTV Noord voor de voedselbank het tegendeel laat zien. De meest goddeloze provincie van Nederland geeft massaal voor hen die het om wat voor reden dan ook moeilijk hebben. Bovendien een actie die het probleem ook weer duidelijk op de agenda zet. De kracht van tastbare hulp in plaats van geld uitgeven aan zaken die buiten de oorspronkelijke doelstellingen vallen.
Dat geldt ook voor de onze zorgverzekeraars die honderden miljoenen uitgeven aan reclame om ons te verleiden om over te laten stappen. Maar wij doen het uiteindelijk zelf, voor een paar tientjes overstappen. Terwijl we zelf ook kunnen bedenken dat alle rompslomp die zo’n overstap teweegbrengt natuurlijk domweg geld kost. Het gras is altijd groener bij de buren. Bovendien niet alle ziektes zijn te voorkomen met gezond leven door de trap op te lopen. Het is toch het solidariteit principe waar het bij verzekeringen om gaat? Ik zou bijna zeggen, vroeger …
Maar ik erger me ook blond en blauw aan mensen die roepen: “vroeger was het beter”, want is dat echt zo? Onzin vind ik, behalve als het gaat om, mijn hand in eigen boezem steken, dan moet ik dat helaas beamen …