Weet je wat jij moet doen? Lekker haken, lekker ontspannen, met wol en garen. Ik voorzag dat de overgang tussen keihard werken en helemaal niets doen, wellicht best groot zou zijn. Dus bedacht ik dat het wellicht goed zou zijn om iets om handen te hebben nu de kinderen niet meer mee gaan op vakantie.Thuis trek ik met gemak meters stof onder de naaimachines door, dat getikketak van de machine werkt voor mij heel ontspannend. Maar om dat hele ding mee te slepen maar Zuid Frankrijk is niet echt een optie. Ik zie me al zitten achter de naaimachine op de gammele campingtafel, dus ging ik op zoek naar een alternatief.
Breien was geen optie. Zowel mijn oma, moeder als juf hebben eerder al vele pogingen gedaan om mij breien te leren. Insteken, doorhalen, omslaan, zoiets was het toch? Na twee steken had ik de pennen zo strak tegen elkaar dat de vonken eraf vlogen of ik liet weer een steek vallen. Dus haken leek me wel wat, heb je ook nog een hand vrij. Om bijvoorbeeld even mijn telefoon erbij te pakken als ik me toch ga vervelen.
Dus ging ik naar de handwerkwinkel: “Ik ben op zoek naar een beginners haakpakket”, zei ik vol goede moed. “Ben je een beetje handig”, zei de verkoopster. Ze liet me een leuke gehaakte tas zien. Een paar minuten later stapte ik met een tas vol wol en een zeer dikke haaknaald (gaat sneller ;- ) de deur uit, Maar toen ik thuis het patroon er nog eens bijpakte begon ik te twijfelen of het toch niet te hoog gegrepen was. “Eerste toer vast, tweede toer stokjes. Haak 2 v in iedere 6e V is 48 V “, volledig adacadabra voor mij. Dus besloot ik opnieuw naar de winkel te gaan, om ook een “ik leer haken” boekje voor kinderen te kopen, inclusief een mini haak-pakketje. een klein schattig egeltje, om er even in te komen. Hoe moeilijk kan het zijn?
Eenmaal op camping was de verbazing overigens groot. Ik had in deze vakantieperiode, de grijze golf, allemaal handwerkende vrouwen verwacht. Maar bijna allemaal zitten ze met een tablet of laptop op. Hooguit her en der een puzzelboekje. Desondanks begin ik vol goede moed, ik maak het knutselpakketje open, pak de wol en haaknaald en sla het boekje open. Wel #moppervloekgrom@#! Ik verwachte een duidelijke beschrijving te krijgen, staat er: “Ga naar www.etc. en leer de basissteken”. Daar heb ik geen geduld voor natuurlijk, ik ga echt niet eerst een proeflapje zitten haken. Dus vol goede moed naar blz 2: “maak met wit garen een ring. Toer 1: Haak 6v in de ring(=6). Hecht af met hv. Houdt voldoende draad over. Haak 2 ogen.”
Dat is gewoon codetaal en dan moeten neus en lijf daarna nog. Terwijl ik driftig probeer om überhaupt een beginnen lus te maken op de haaknaald begint het schemerig te worden. Computerbril er maar bij op, maar het wordt zo snel donker dat dit niet genoeg helpt. Dus pak ik de zaklamp erbij. Maar schijnen en intussen haken lukt natuurlijk niet, blond ;- ). Dus ik op zoek naar de belangrijkste tools die iedere professionele kampeerder natuurlijk bij zich heeft: tie rips en ducktape! Na een halfuurtje bouwen ben ik trots op mezelf, een geweldige uitvinding, een relaxstoel met prachtig afgesteld werklicht.
Als ik uiteindelijk ben geïnstalleerd ga ik vol goede moed aan de slag met de basissteken. Lossen, vasten, stokjes, al die steken hebben dus namen, man man wat een poeha om wat lusjes in de wol te kunnen steken. Voor wie het beeld heeft van een blonde vrouw die op een prachtige nazomerse avond op een idyllische plek vredig zit te handwerken. Het duurde niet lang of de bolletjes wol vlogen door de lucht en ik heb meerdere pogingen gedaan de haaknaald doormidden te breken. Ik heb de steken zeker 60.000 keer moeten uithalen en de bond tegen vloeken is vast niet blij met me, maar de aanhouder wint, het is gelukt mijn allereerste haak-steken ooit, haken, lekker ontspannen. Een fucking egeltje haken, hoe moeilijk kan het zijn.
Het resultaat zal ik tzt delen uiteraard ;- )
Nb Dit is vakantie blog deel 8.Deze blog is getikt op mijn telefoon, dus vergeef me de tik- en andere foutjes. De andere blogs lees je op www.biancahabing.nl