Home

Dat je op de bank zit en niet meer weet hoe je er in godsnaam weer af moet komen. Het enige wat ik kan bedenken is me langzaam van de bank te laten glijden. Maar ja daar lig je dan als 44 jarig blonde vrouw op de vloer. Een déja-vu van ruim een jaar geleden, toen ik ook letterlijk gevloerd was door een  hernia. De olympische spelen waren op TV en ik bewoog me toen als een soort van curling over de vloer. Maar terwijl ik hier aan denk besef ik me dat ik nu op het vloerkleed ben beland, dat is hartstikke stroef, met andere woorden glied’n wordt em nou nait.

Dus druk ik mijn benen één voor onder mijn lijf om me als het ware op te krikken. Goddank staat de bank tussen mij en het voorraam denkende aan de belachelijke aanblik als mensen mij nu zouden zien. Eenmaal op handen en voeten beland vraag ik me af: “en nu? ” Centimeter voor centimeter probeer ik mijn been in een soort van hurk houding te manoeuvreren om vervolgens mijn been als een soort van struisvogel te strekken. Waarbij ik mijn kop angstvallig in het zand houdt. Eenmaal staande ben ik trots op mezelf. Ik weiger namelijk domweg om na bijna 8 weken koorts en griep, me nu eindelijk beter voelend, nu te gaan neerdalen door opnieuw rugklachten. Ik teken overal waar ik maar moet tekenen, maar ik teken onder geen bedwing voor nieuwe misère.

Na even te hebben gestaan besluit ik een eindje door de kamer te lopen, me intussen verbazend, dat het zo goed gaat. Ik voel eigenlijk helemaal geen pijn meer. Zou het toeval zijn geweest, een plagend stroomstootje, van een één of andere neuroot in mijn lijf. Die zich genegeerd voelde omdat ik al een hele tijd geen last meer heb van de hernia klachten. Terwijl ik rond loop bedenk ik me dat ik net zo goed iets nuttigs kan gaan doen. Ik maak een sopje en besluit de vensterbank even te stoffen. Nadat dit vloeiend is gegaan doe ik ook direct de tafel even. Maar dan ineens, … als een GREASE LIGHTING word ik geraakt in mijn rug en been.  Maar ik voel me alles behalve een Olivia Newton John, op de Newton kracht na wat door mijn lijf lijkt te knallen bij de iedere onverwachte beweging.

Dus mocht u één dezer dagen een blonde vrouw zien lopen die loopt als een struisvogel die een zuurstok heeft ingeslikt, schrik dan niet, gait vast wel weer over, snel toch? Hoop ik.

  

 

2 thoughts on “Grease Lighting 

  1. Lieve laiverd wat een toestand, ik wens je het ALLER ALLER beste toe.
    Dit past helemaal niet bij jou, wat zou het fijn zijn als je binnenkort weer rondhuppelt op je vertrouwde afdeling. Veel liefs XX

  2. Hoi Bianca,

    Ik wil je graag een complimentje geven! Ondanks dat het duidelijk is dat je veel last van je hernia ondervind, vind ik de humoristische manier waarop je alles verwoord geweldig! Mijn man heb ik ook verschillende keren zien worstelen met zijn hernia. (laatst heb ik hem onderaan de trap moeten helpen om op te staan). Helaas zijn hernia niet te opereren ipv de zenuw die er achter ligt. Wel kan hij met zijn
    rugbrace weer heel veel dingen doen van voor zijn hernia gediagnosticeerd werd. Echt een wereld van verschil!

Reacties zijn gesloten.