Home

Het is zover, na 1400 kilometer rijden komen we aan op de camping. Zodra we het kampeerterrein oprijden voel ik alle ogen op me gericht. We lijken wel een bezienswaardigheid met onze vouwwagen achter de auto. Ik kijk om me heen en zie ook bijna uitsluitend luxe campers en mega grote caravans. Ook het aantal luxe chalets lijkt weer uitgebreid te zijn in vergelijking met vorig jaar. Het echte Die Hard kamperen lijkt volledig uit te zijn en intussen vinden velen het vreemd dat de vrijbuiter in Roden failliet is, maar mede een logisch gevolg van de ver-luxe-sering van de kampeerbranche volgens mij.

We zijn stok en steen verwend met elkaar. Velen willen geen enkele moeite meer doen. Koffertje inpakken, instappen, reizen, uitstappen, koffertje uitpakken en direct op de luie krent zitten. Wil je helemaal niks meer doen dan boek je een All Inclusive. Dan laat je de dagen leiden door het ritme van de All You Can Eat. In de avond schuif je aan bij de entertainment door het recreatieteam die een slecht dansje opvoert of worden de avonduren gedoofd door een plaatselijke B artiest.

Intussen wordt Facebook vol gepleurd met familiefotoalbums van de vakantie. Kiekjes van het ontbijt, de lunch, het diner, de borrel bij het zwembad. Alleen maar lol, niemand die het bloed zweet en tranen deelt van het echte kamperen. Het gevloek als je de haring krom slaat, je struikelt over de scheerlijn, de ergernis en ruzie over welk systeem de kleuren en nummertjes van de tentstokken ook al weer hadden. Tot slot als je dan eindelijk doodmoe van al het ‘geheister’ gaat slapen, blijkt het luchtbed lek en ben je het reparatiesetje natuurlijk vergeten die op de werkbank lag:  “Die zou jij toch pakken, grommm@#? Nee dat jij doen, ik zou de EHBO tas pakken. Dan maar leukoplast erop, “ mopper ik.

Begrijp me goed, ik ben blij dat niet iedereen van het ouderwetse kamperen houdt, want dan waren er veel te weinig plekken beschikbaar. Ik gun iedereen zijn vakantie op zijn eigen manier, maar een weekje back to basic zou velen wel goed doen. Geloof me na de vakantie is je eigen huis gigantisch waarde gestegen, bij thuiskomst ervaar je het als een luxe Vila.

Nog wel even een tip voor de Glamping kampeerders onder ons die een luxe safari tent of tropical chalet boeken, weet dat je wel heel veel extra geld neerlegt voor wat in weze precies hetzelfde is. Zie de foto hieronder, één chalet-caravan met en één zonder bamboe stengels erop geflanst, je betaald alleen 1/3 meer 😉

Je kunt ook zelf even naar de Action gaan en wat tropical meuk inslaan en met een opblaas palm, creëer je je eigen glamping ;- )Overigens doen ketens als de Action ook geen goed aan zaken zoals de Vrijbuiter in Roden. Voor een habbekrats koop je daar ook kampeerspullen. De tijd dat je een kampeeruitrusting voor het leven aanschafte is domweg voorbij. Terugverlangen naar “vroeger” moet je nooit willen, maar Glamping kon wel eens het einde zijn voor de Camping.

Tot slot wie heeft er bedacht dat ook de luchtbedden in deze Glamping hype opgepimpt moeten worden? Wat was er in godsnaam mis met die ouderwetse schijt luchtbedjes, waar je onmogelijk op kon klimmen en als je dan eenmaal lag, sodemieterde je er, bij de geringste deining van het water, weer vanaf. Top vermaak was dat op het strand. Nu is het strand gevuld met die enorme tropical- opblaas-gevaarten, met je ananas-, meloen- en en eenhoorn luchtmatras. Gelukkig is niet iedereen hype gevoelige, ik zie een gezin het strand op komen met een gewoon luchtbed en een groene opblaas-krokodil, dat is al gek genoeg.

NB is vakantie blog deel 4. Deze blog is getikt op mijn telefoon, dus vergeef me de tik- en andere foutjes