Klagen, terecht of niet, het een dagelijkse gewoonte van velen, ik ben daarvan één. Ik klaag dan weer over anderen omdat zij klagen. Zo hoor ik dorpsgenoten vaak klagen dat er zo weinig voorzieningen meer zijn in het dorp. Dus wordt er maar weer gekeken naar onze burgemeester, hij moet maar met een oplossing komen. Man, Eric van Oosterhout rent zich al de longen uit zijn lijf. Of Den Haag moet maar met geld over de brug komen om het leefbaar te houden in de kleine kernen. Dat is de oplossing als ik goed luister naar het vele geklaag om mee heen. Maar we kunnen toch zelf ook wat doen?
Neem nou onze buurtsuper, ik voel me daar altijd bijzonder welkom. De winkel met de prachtige Spar producten in het schap. Als groot fan van Pé en Rinus koop ik er graag de pinda’s. De winkel kwam terug in het dorp door een prachtig project, de winkel wordt gerund door uitermate gemotiveerd en attent personeel. Nog nooit werd ik zo klantvriendelijk en zonder enig geklaag geholpen Maar desondanks stapt het halve dorp in de auto om in een volgend dorp naar een groot filiaal of de prijsstunters te rijden.
Ik geef toe, ook ik ben schuldig, zeker in de winter, maar ik probeer echt een substantieel deel van de boodschappen in het eigen dorp te doen. Ik ben me namelijk zeer bewust dat dit een voorwaarde is om de winkel te behouden. Geloof me met de benzine prijzen van tegenwoordig kan het ook echt niet meer uit om kilometers om te rijden omdat de koffiepads elders 10 cent goedkoper zijn. Bovendien de oplossing om de zomergekte te ontlopen. Ooit in het zomerseizoen of tijdens een schoolvakantie in Borger in de supermarkt geweest?
Geloof me, daar wil je niet zijn. De hunebedden maken totale gekte los in de massaal toegestroomde toeristen. Sommigen zijn zo enthousiast geworden dat ze hebben besloten hun pensioen jaren door te brengen in mooi rustig Drenthe. Ze vinden vooral de rust zo heerlijk, maar met hun komst verdwijnt al het leven uit de kleinere dorpskernen. Want hun geld dat besteden ze in de grotere dorpskernen. Aan donateurschap doen ze niet aangezien ze geen kinderen hebben die bij de gymnastiekvereniging zitten. Even ter uitleg voor alle niet dorpsbewoners, wonend in een klein dorp dan ben je gewoon donateur van iedere vereniging of club die er is binnen de dorpsgrenzen. Dat is een ongeschreven regel, eigelijk zouden ze verplicht moeten inburgeren bedenk ik me net. Aan de andere kant zijn er ook legio positieve voorbeelden te noemen, perfecte pseudo Drenten die met Haagse tongval het dorpsleven beter begrepen dat wie dan ook.
Maar het ligt niet alleen aan de westerlingen, geloof me ze zijn best oké. Er is ook enige teleurstelling in zij die hier opgroeiden. Waar is de vechtlust? Waar is de inspiratie? Wat nou krimp? Dat hebben we zelf in de hand.
Ik zie het ook kijkend naar mijn geliefde buren in mooi Grunn. Terecht is er boosheid, frustratie maar ik mis de eensgezinde vechtmodus. Waarom heeft bijvoorbeeld bouwend Noord Nederland zich nog niet vastgebeten in bevingproof bouwen? Met roepen “de gaskraan moet dicht”, daarmee is er nog geen lange termijn oplossing. Of er wordt geroepen “wij leveren het gas”, etc…Ook Schiphol levert veel geld op voor ons allemaal maar ik zou er niet willen wonen met de geluidsoverlast. Net als de haven in Rotterdam met al het gevaar, daar profiteren we toch ook allemaal van?
Met het voortschrijdende inzicht van nu zitten we in een nieuwe situatie. Al het onrecht, het ontkennen van de gaswinning als oorzaak van de bevingen etc, het had niet gemoeten. Maar zinloos om daarin te blijven hangen. Feitelijk is er afgezien van de nieuwe voorspellingen nog niets veranderd toch. Het positieve is in mijn ogen juist dat er nu aandacht is en eindelijk erkenning voor het probleem toch?
Dus moeten we als betrokkenen, in mijn ogen alle inwoners van Nederland de handen ineen slaan toch? Waar is het taskforce bevingen noord Nederland? Het is in ons aller belang de bestaande kennis te delen, innoveren. Ik zie zelfs een oplossing voor de crisis in de nieuwe ontstane situatie. Naast watermanagement is het nu tijd om weer letterlijk boven onszelf uit te stijgen in de Energy Valley op seismologisch gebied. Kom op, kom op nou mensen! Dat lijkt me belangrijker dan in een fitness zaal staan te zweten.
Innoveren en indien nodig dus veranderen en aanpassen, zo ook in de kleinere dorpskernen. Dus ook hier waar ik met zoveel plezier woon. Maar wellicht nog belangrijker, gemeenschapszin. Betrokken bij de groep in welke hoedanigheid ook, je collega’s, de provincie, het land, de wereld, welke naam de groep heeft doet er niet toe. Deel uitmaken en daarbij vooral over de grenzen en de verschillen heen kijken.
Ik weet het, ik heb als blonde vrouw, makkelijk praten hoog en droog vanaf de Drentse Hondsrug. Je zal er maar wonen en de aarde beeft onder je huis. Je zal er maar wonen in een grote stad en je wilt graag naar Drenthe. Ik snap het best, want wie wil dat nou niet? Je zo bijzonder welkom voelen, als in onze buurtsuper. http://www.bijzonderwelkom.nl/projecten/id/830