Home

Er is geen vlam in de ruimte zoals we die hier kennen, maar zelden heb ik iemand met zoveel vuur horen vertellen over zijn vak als Andre Kuipers. “Nothing beats an Astronaut”, de reclame heeft in dit geval bijna gelijk. Eindeloos oefenen en trainen, heel veel kennis, enorm afzien en een eindeloos doorzettingsvermogen, dat is wat Andre deed en heeft. Zelfverzekerd, de gevaren accepterend en met de opgedane kennis vervolgens uitvoering geven aan dat wat er van je verwacht wordt en daarmee een groter belang dienend. De verbinding van de Astronaut naar de brandweerman was dus ook snel gelegd.

Uniformen
Congres voorzitter Elsemieke Havenga, over vakmensen gesproken, was onder de indruk van alle uniformen. Inderdaad, zo’n uniform doet wat, maar een brandweerman of vrouw vol in het pak met helm vind ik wellicht nog veel indrukwekkender helemaal te bedenken in welke temperaturen er vaak gewerkt moet worden. Werken onder hoge druk, letterlijk betreffende het water, maar ook de tijdsdruk waaronder de mensen van de brandweer moeten werken is enorm. Er zijn maar een paar minuten om het cruciale verschil te maken. Stephan Wevers noemde dan ook het belang van meer doen vóór de vlam.

Meer doen vóór de vlam
Zelfredzaamheid, verantwoordelijkheid nemen voor je eigen veiligheid. Ik ben er een groot voorstander van. Want hoe snel de brandweer er ook is, als ik moet wachten in de rook, maak ik domweg geen kans om te overleven. Bovendien, wil ik de brandweer de kans geven om een beginnende brand in mijn woning in mijn kiem te smoren dan is het van belang dat ik ze snel mogelijk waarschuw. Bedenk daarbij dat 70 à 80% van de brandslachtoffers vallen ’s nachts, terwijl we slapen. Het belang van rookmelders, een vluchtplan, kortom brandveiligheid is dus in ons eigen belang.

Het denken terug geven aan de doeners.
Al lezende heeft u inmiddels vast in de gaten dat ik op het Brandweercongres in Arnhem was. Een eer om er samen met de collega’s van de Regionale Brandweer bij te mogen zijn en de bezoekers te mogen vertellen over de samenwerking van het Brandwondencentrum en de Brandweer in de regio Groningen. Ook in deze samenwerking gaat het over verbinden, vakmanschap en vertrouwen. Beide proberen daar waar het kan elkaar te verstreken en de aandacht te vragen voor preventie . “De vakman herkent de vakman”. Zoals het gisteren ook aan de orde kwam, de verandering zien en daarop inspelen. Dat betekent ook het denken terug geven aan de doeners, zoals Albert Gieling het gisteren mooi zij, de vader die om half zes de iPad terug brengt, zoals hij het zelf zei. Daarmee doelende op het onmisbare lerende vermogen van de jeugd.

A story met een Glory
Het was een dag vol sprekers, indrukken en gesprekken. “Durven, denken en doen”, hoorde ik meerdere malen zeggen. Ook over “Intelligente Ongehoorzaamheid”, oftewel durven afwijken van dat wat je leerde, omdat de praktijk soms domweg om anders handelen vraagt. Dankzij twitter kon ik ook een glimp opvangen van de tweede congresdag. Mooi op die manier de onthulling mee te maken van de brandweersneaker van Floris van Bommel waarbij de opbrengsten ten goede komen aan de Brandwonden Stichting. Een prachtig voorbeeld van een Story met een Glory, een verhaal die past binnen de visie van Theo Hendriks.

Vrijwilligers dragen het rood

Hoewel letterlijk als enige in het wit voelde ik me desondanks warm omarmt door al het rood. Iedereen die ik sprak, van de Australische Deputy Commissioner tot de collega’s dichtbij uit Groningen ze hadden allemaal 1 ding gemeen, allen doen ze meer dan slechts hun beroep uitoefenen. Dat geldt naast de beroeps zeker voor de ruim 22.000 vrijwilligers bij de brandweer. Ik ontmoette er een paar gisteren. Het zou mooi zijn als dat er op een volgend congres meer zijn, want zij zijn het die de organisatie voor een belangrijk deel dragen in mijn ogen. Het gaat nooit om het uniform, of het er nu één is met heul veul of weinig strepen, knopen of een logo het gaat mij altijd om degene die het draagt, zonder enige rangorde daarin. Ik voel me thuis tussen iedere streep. Wat dat betreft zou het mooi zijn als het denken en doen minder gescheiden zou zijn.

Dromen
Het congres leerde me wederom dat digitale contacten alles behalve onecht zijn zoals wel eens wordt beweerd, mooi om dat weer eens in het echt te ervaren en zo velen te ontmoeten. Durven, het denken en doen verbinden maar ook de dromen niet verliezen. Ik droomde vannacht over nr 91, namelijk dat die er hopelijk nooit komt…
Ik droomde ook over het Brandweercongres 2015 dat in Groningen plaats vond. Tot slot genoeg mooie woorden, het gaat tenslotte om het doen.

20130920-162435.jpg