Home

Bijna een jaar geleden was daar opeens dat moment…uh hoe kan dat nou? Ik deed mijn hand voor mijn linkeroog en daarna voor mijn rechteroog. Ineens besefte ik dat lezen met één oog in een paar dagen tijd ineens onmogelijk was geworden. Maar al testende ontdekte ik dat ver weg kijkend mijn slechte oog ineens mijn goede oog werd. Vervelende oorzaken werden uitgesloten, oogmetingen, nog meer oogmetingen en een recept voor een bril met daarbij de boodschap:  “zolang de klachten niet verergeren en het zicht met beide ogen nog goed blijft, rustig afwachten.”

Een paar maanden later…#grom%#mopper, alweer hoofdpijn! Steeds vaker zat ik ’s avonds met één oog dicht. Schele hoofdpijn, alsof een pingpongbal met een flesje Redbull op achter mijn oog zat te stuiteren. Als iemand dan voorzichtig vroeg, ”Moet je geen bril? “, antwoordde ik kortaf: “NEE, gewoon een beetje druk, gaat wel weer over”. De farmaceutisch industrie vroeg zich inmiddels ook vast af, wat de verklaring was van de enorme omzet stijging. Paracetamol. Norufen, Brufen, mijn tas puilde uit van die troep, totdat ik het niet langer kon ontkennen, toch maar weer een afspraak maken bij de opticien.

Na een uur vakkundig testen kwam de diagnose…bijziend! “Oh, dus ik moet een bril, gewoon voor altijd, niet alleen een computerbrilletje of gewoon een leesbrilletje van de Hema? Ooh dat helpt niet voor veraf, ook prisma, oh? De anatomie en fysiologie lessen kwamen langzaam weer boven, verziend, bijziend, brandpunten, accommoderende oogspieren. Het was duidelijk, ik ben bijziend en als ik van de hoofdpijn af wilde, was er maar één oplossing, direct een montuurtje uitzoeken.

Ik pakte een op het oog goed uitziend montuurtje, zette het op mijn neus en keek in de spiegel en verslikte me al proestend van het lachen, geééen gezicht. Al snel viel 80% van de brillen af, totdat er drie brillen overbleven. In mijn hoofd hoorde ik de tune van Wie van de Drie. Na de beslissing welke van de drie het geworden was werd ik een paar dagen later ineens badend in het zweet wakker, ik werd achtervolgt door de bril van Lous Haasdijk. Ineens had ik ernstige twijfels over mijn keuze en zag in gedachten mijn evenbeeld als een strenge schooljuf met knoetje en bril.

Een paar dagen later stapte ik binnen bij opticien om mijn bril op te halen. Ik was opgelucht toen de bril zag, pfff toch niet zo groot als in mijn dachten. Ik zette de bril op en moest wederom proestend lachen toen ik in de spiegel keek, de toren van Pizza was recht vergeleken met mijn bril, zo scheef zat die. Maar achteraf bleken mijn oren toch keurig plastisch gereconstrueerd, niemand schijnt bijna volledig symmetrische te zijn, ik schrok al. Na wat buigen, bij-stellen was het dan zover, 40+ en bijziend, dus een -bril met daarbij een snufje lees ondersteuning voor één oog.

Ik ben nu al benieuwd naar de verhalen over 40 jaar als ik dan een foto album doorbladeren samen met de meiden, al lachend ons verbazend over de keuzes van toen.

Hahaha mam, wat had je toen voor een bril op?! Bruin met blauw, pfff duidelijk begin 21e eeuw. Die bril daarna is duidelijk van de twintiger jaren, wat een joekel, woehaha. Wat bezielde je om die bril te kopen? Niets zo tijdsbeeld bepalend als een bril…

Nu maar hopen dat er aan deze bril later mooie herinneringen hangen.

Bril